Команды | Игры | Очки | |
---|---|---|---|
1 | Динамо (Минск) | 1 | 3 |
2 | БАТЭ (Борисов) | 1 | 3 |
3 | Минск | 1 | 3 |
4 | Шахтер (Солигорск) | 1 | 3 |
5 | Сморгонь | 1 | 3 |
6 | Торпедо-БелАЗ (Жодино) | 1 | 3 |
7 | Энергетик-БГУ (Минск) | 1 | 3 |
8 | Неман (Гродно) | 0 | 0 |
9 | Нафтан (Новополоцк) | 1 | 0 |
10 | Белшина (Бобруйск) | 1 | 0 |
11 | Динамо (Брест) | 1 | 0 |
12 | Слуцк | 1 | 0 |
13 | Гомель | 1 | 0 |
14 | Славия (Мозырь) | 1 | 0 |
15 | Ислочь (Минский р-он) | 1 | 0 |
Команды | Игры | Очки | |
---|---|---|---|
1 | Торпедо-БелАЗ (Жодино) | 1 | 3 |
2 | Белшина (Бобруйск) | 1 | 3 |
3 | Шахтер (Солигорск) | 1 | 3 |
4 | Гомель | 1 | 3 |
5 | Слуцк | 1 | 1 |
6 | Энергетик-БГУ (Минск) | 1 | 1 |
7 | Минск | 1 | 1 |
8 | Славия (Мозырь) | 1 | 1 |
9 | Динамо (Минск) | 0 | 0 |
10 | Ислочь (Минский р-он) | 0 | 0 |
11 | Неман (Гродно) | 0 | 0 |
12 | БАТЭ (Борисов) | 1 | 0 |
13 | Нафтан (Новополоцк) | 1 | 0 |
14 | Сморгонь | 1 | 0 |
15 | Динамо (Брест) | 1 | 0 |
Команды | Игры | Очки | |
---|---|---|---|
1 | Арсенал (Дзержинск) | 0 | 0 |
2 | Барановичи | 0 | 0 |
3 | Бумпром (Гомель) | 0 | 0 |
4 | Витебск | 0 | 0 |
5 | Волна (Пинск) | 0 | 0 |
6 | Днепр (Могилев) | 0 | 0 |
7 | Жодино-Южное | 0 | 0 |
8 | Лида | 0 | 0 |
9 | Локомотив (Гомель) | 0 | 0 |
10 | Макслайн (Витебск) | 0 | 0 |
11 | Молодечно-2018 | 0 | 0 |
12 | Нива (Долбизно) | 0 | 0 |
13 | Орша | 0 | 0 |
14 | Осиповичи | 0 | 0 |
15 | Островец | 0 | 0 |
16 | Слоним-2017 | 0 | 0 |
17 | Шахтер (Петриков) | 0 | 0 |
Мини-футбол

Брамнік зборнай Беларусі па пляжным футболе Валерый Макарэвіч: Сумленне не дазваляе выхоўваць дзяцей па-руску
25.12.2019 14:32
Беларускую мову Валерый Макарэвіч ведае з дзяцінства — ад бабулі. Праўда, тады яму здавалася, што яна размаўляе па-польску. Але свядома футбаліст перайшоў на родную мову толькі ў 30.
«Знаёмства з кумам паўплывала, бо чалавек — вядомы спявак, Андрэй Усанаў, калісьці вакалістам у «Песнярах» быў. І на вяселлі, калі пачуў тост на чыстай беларускай мове, мяне гэта вельмі захапіла.Размова з тымі людзьмі мяне ўразіла, я зразумеў, што недасканала ведаю беларускую мову, і няўтульна адчуваў сябе ў той кампаніі. Таму пачаў болей цікавіцца. І падзеі ва Украіне, якія адбыліся ў 2014 годзе, вельмі паўплывалі. Больш паглыбіўся ў гісторыю і зразумеў, што мы згубілі мову не проста так, што адбываецца мэтанакіраванае яе знішчэнне. Таму сумленне не дазваляе выхоўваць дзяцей па-руску».
У камандзе заставацца беларускамоўным не заўсёды атрымліваецца: ёсць цяжкасці са спартыўнай тэрміналогіяй. Дый трэнер — іспанец. Але з падачы Валерыя ўжо ведае «смачна есці», «дзякуй» і парачку іншых выразаў.
Спартовец згадвае, як яны аднойчы паехалі на спаборніцтвы ў Італію. Гаспадары гатэля паклапаціліся і пераклалі меню на беларускую мову. Але некаторыя гульцы ў ім не змаглі разабрацца, таму на наступны дзень прынеслі меню па-руску.
«Гэта мне настолькі не спадабалася: як мы ў вачах тых людзей выглядалі, што мы за нацыя? — не хавае пачуцці брамнік. — Я вырашыў, што мова як шчыт павінна быць у нацыі. Бо нас вылучае культура, мова, святы. Калі мы жывём у расейскай прасторы, становімся больш рускімі, чым беларусамі».
Мацвея і Міраславу ён аддаў у беларускамоўную групу ў садку. Аб’ездзіў паўгорада, пакуль знайшоў тое, што б задаволіла. Для Валерыя аддаць малечу ў групу на роднай мове было прынцыповым.
«Для дзяцей гэта як замежная мова, яны яе нідзе не чуюць: мульцікі ўсе па-расейску, кнігі па-расейску, канцэрты таксама. Калі не пачынаць самому размаўляць, калі не аддаваць у беларускамоўныя групкі, нічога не будзе. Я думаю, што школа гэтаму не навучыць — ужо позна, мы губляем час».
Калі няма спаборніцтваў, з Міраславай і Мацвеем тата праводзіць шмат часу. Глядзіць у інтэрнэце мульцікі ў перакладзе, ходзіць на прэм’еры «Кінаконга». Кніжкі таксама купляе на беларускай мове. У дзяцей любімая — «Маленькі прынц».
«Можа, яно і рана, але яны мяне заўсёды перад сном просяць прачытаць сцэну з ліхтаршчыкам, бо яна вельмі смешная. «Калядную кашу» чытаем, нейкія навуковыя кніжкі, каб дзеці новае даведваліся — напрыклад, адкуль бярэцца дождж.
З беларускіх пісьменнікаў я вывучыў на памяць верш Уладзіміра Дубоўкі, як сінячок да сонца лётаў, і кожную ноч перад сном ім чытаю. Дзве калыханкі на памяць ведаю. Міраславе спяваў «Доўгі дзень», а потым ужо, як з’явіўся Мацвейка, — калыханку «Песняроў» «Баю-баю, люлі-люлі». Цяпер спачатку адну спяваю, потым другую, потым «Сінячка» расказваю — і так мы засынаем», — дзеліцца Валерый.
А Міраслава паказае ў інтэрнэце, якія шарыкі яна выбрала на ялінку. Адзін — з Санта Клаўсам, другі — з «Пагоняй». Татава дачка.