Юрый Пунтус: «Сапраўдны мужчына павiнен трымаць слова, а не палахліва хавацца»

Юрый Пунтус: «Сапраўдны мужчына павiнен трымаць слова, а не палахліва хавацца»

Сюрпрызам 13-га чэмпiянату Беларусi па футболу стала не столькi перамога «Гомеля» — яго лiдарства было вiдавочнае за некалькi тураў да заканчэння першынства. Нечаканасцю стаў вынiк нядзельнай сустрэчы БАТЭ—«Дынама» (Мiнск) — 4:0. «Серабро» чэмпiянату, а разам з iм i магчымасць гуляць у Кубку УЕФА атрымалi барысаўчане.

А яшчэ зусiм нядаўна многiя настолькi верылi ў сiлы «дынамаўцаў», што прадказвалi iм нават «золата» чэмпiянату. А яны здалi — спачатку «Нафтану» прайгралi з лiкам 2:3, цяпер вось не задаволiлi амбiцый свайго галоўнага трэнера Анатоля Байдачнага, якi яшчэ ў канцы лiпеня, пасля сустрэчы з БАТЭ ў першым крузе чэмпiянату вырашыў, што яго каманда абыграе сапернiка ў другiм крузе з лiкам 8:0. Увогуле вельмi непаважлiва выказаўся тады Анатоль Мiкалаевiч пра барысаўскую каманду i паабяцаў, што да восенi «Дынама» ператворыцца ў сапраўдную еўрапейскую каманду. Магчыма, многа еўрапейскага з’явiлася за гэты час у «Дынама», але адно засталося нязменным — спрэчныя моманты каманда часта вырашае па-ранейшаму — з кулакамi. Памятаеце, тады, летам, варатар Юрый Цыгалка высвятляў адносiны з бакавым суддзёй, зараз ужо старшы трэнер Курненiн або сам не сцярпеў, або навёў яго хтосьцi на думку разабрацца з тым жа Цыгалкам, што i iмкнуўся ён ажыццявiць пасля гульнi з БАТЭ: варатара абвiнавацiлi ледзь не ў «здачы» гульнi.

Няпростыя адносiны i ў галоўнага трэнера нацыянальнай зборнай i мiнскага «Дынама» Анатоля Байдачнага з галоўным трэнерам маладзёжнай зборнай i барысаўскага БАТЭ Юрыем Пунтусам. Абяцанне Анатоля Мiкалаевiча абыграць барысаўскi клуб з такiм лiкам узгадалi б, хутчэй за ўсё, толькi ў двух выпадках: калi б яно дакладна спраўдзiлася i калi б адбылося цалкам наадварот. Паколькi адбылося амаль наадварот, галоўны трэнер «Дынама» пасля гульнi да прэсы не выйшаў — i сапраўды, цяжка адказваць за тое, што калiсьцi, пагарачыўшыся, сказаў. Таму каменцiруе сустрэчу ў перапынках памiж падрыхтоўкай да гульнi нашай «маладзёжкi» пакуль толькi галоўны трэнер БАТЭ Юрый Пунтус, якi так i не атрымаў магчымасцi прылюдна задаць апаненту Байдачнаму пару пытанняў.

— Юрый Iосiфавiч, што б асабiста вы спыталi ў Анатоля Байдачнага, калi б ён прыйшоў на пасляматчавую прэс-канферэнцыю?
— У нас з Байдачным адносiны нiякiя — не ў сэнсе дрэнныя, а ў сэнсе проста рабочыя: «Прывiтанне — да пабачэння» — i ўсё. Але ў мяне было да яго адно пытанне. Пасля сустрэчы ў канцы лiпеня, калi мы прайгралi з лiкам 1:2 «дзякуючы» судзейскiм памылкам, Байдачны прылюдна абазваў нас — многiя былi сведкамi — быдлам i заявiў, што ў другiм крузе, 9 лiстапада, яго каманда пераможа з лiкам 8:0. Тлумачыў ён гэта тым, што ў яго будзе ўжо зусiм iншага ўзроўню каманда. Таму на пасляматчавай прэс-канферэнцыi я быў незадаволены, што не прыйшоў Байдачны, каб адказаць за тыя свае словы. Я лiчу, калi мужчына штосьцi абяцае — ён павiнен гэта выконваць, цi, сама меней, растлумачыць, чаму не выканаў, а не хавацца палахліва.

— Як клуб i асабiста вы адзначалi «серабро»?
— Увогуле нiяк. Растлумачу чаму. Гульня была 9 лiстапада, яна скончылася а палове пятай гадзiны, а ў сем гадзiн я i дзевяць футбалiстаў маладзёжнай зборнай ужо былi на базе ў гасцiнiцы ветэранаў МАЗа — пайшла падрыхтоўка да гульнi плей-оф маладзёжнай зборнай Беларусi ў Польшчы, таму не было часу парадавацца.

— Вы сказалi на прэс-канферэнцыi, што цяперашняе «серабро» для вас ледзь не даражэй за «золата» ў 1999 годзе...
— У 1999 годзе былi нашы першыя залатыя ўзнагароды, але тады перамога далася досыць проста — мы за пяць тураў да завяршэння чэмпiянату выйгралi. А ў плане напалу, барацьбы сёлетняе «серабро» нам дасталося цяжэй, таму я стаўлю яго ўпоравень з тым «золатам» 99-га.

— Да гульнi маладзёжнай зборнай з палякамi вам удалося сабраць аптымальны склад? Цi ёсць футбалiсты, якiя не змаглi прыехаць?
— Каманда сабралася вечарам 9 лiстапада. Трэнiруемся мы ў Стайках i на стадыёне «Дынама». Працуем у двухразовым рэжыме — дзве пагадзiнныя трэнiроўкi штодзень. Выклiкаў я 26 футбалiстаў. Арцём Мiлеўскi, якi гуляе за кiеўскае «Дынама», не прыехаў. Ён i цяпер яшчэ не вызначыўся, за каго ён будзе гуляць, — за Украiну цi Беларусь. Я чакаў, што ён не прыедзе, таму пра Мiлеўскага забываем. А 25 астатнiх футбалiстаў, якiх я выклiкаў, ужо тут. Але ў нас ёсць нечаканыя праблемы. Не будзе рыхтавацца да гульняў Максiм Цыгалка з-за траўмы пальца на назе, не будзе рыхтавацца i наш другi варатар Руслан Капанцоў. У яго траўма галёнкаступнёвага суставу. Не будзе гуляць Сяргей Тарасенка — пашкодзiў бакавую звязку каленнага суставу. Сёння (размова адбывалася ўчора. — Аўт.) адбылася яшчэ адна непрыемнасць — пашкодзiў сцягно Шмiгера. Улiчваючы, што Шмiгера i Тарасенка былi ў аптымальнай, цудоўнай форме i гулялi на вядучых пазiцыях у БАТЭ, я вельмi на iх разлiчваў у зборнай, то гэта для нас сур’ёзная страта. Цяпер самае галоўнае — каб не было траўмаў падчас далейшай падрыхтоўкi.

— У аснову «маладзёжкi», якую складаюць iгракi БАТЭ, увайшло i некалькi «дынамаўцаў». У якiм яны псiхалагiчным стане пасля пройгрышу барысаўскаму клубу?
— Прыехалi на збор яны, канешне, не ў найлепшым настроi, але я думаю, што шляхам гутарак — гэта ўсё ж крыху iншая гульня будзе — мы палепшым iх настрой, i яны будуць гуляць «у поўным узбраеннi».

— Што вам вядома пра сапернiка?
— Пра сапернiка ў мяне дастаткова iнфармацыi — ёсць вiдэаматэрыялы гульняў палякаў са шведамi, венграмi i латышамі. Ёсць характарыстыка складу — дзе, як i колькi хто згуляў. У мяне дастаткова матэрыялу, каб скласцi меркаванне аб сапернiку. Канешне, каманда ўражвае — грэнадзёрскага росту, дзесьцi каля 185 сярэднi рост iгракоў, гуляюць у дабротны футбол. Сапернiк, адным словам, сур’ёзны, але мы будзем змагацца за перамогу.