Мiхаiл Афанасьеў: «Мінск – мой горад»

У свае 19 паўабаронца мiнскага МТЗ-РIПА Мiхаiл Афанасьеў з’яўляецца адным з найбольш перспектыўных iгракоў айчыннага футбола. Калi дадаць да гэтага ўдалую гульню ў складзе маладзежнай зборнай краiны, вы атрымаеце ўражанне аб Афанасьеве на футбольным полi.

У свае 19 паўабаронца мiнскага МТЗ-РIПА Мiхаiл Афанасьеў з’яўляецца адным з найбольш перспектыўных iгракоў айчыннага футбола. Калi дадаць да гэтага ўдалую гульню ў складзе маладзежнай зборнай краiны, вы атрымаеце ўражанне аб Афанасьеве на футбольным полi. Якi Мiхаiл па-за межамi зялёнага прамавугольнiка - чытайце самi.

- Пачыналася ўсё проста. Пайшоў з сябрамi ў футбольную школу «Змена» на прагляд. Бацькi нiчога не ведалi. I толькi пасля таго, як напiсаў заяву ў школу, расказаў дома. Можна сказаць, паставiў перад фактам. Адбылося гэта, калi вучыўся ў трэцiм класе.

- Што для цябе футбол зараз?
- Я чуў некалi, што найлепшае супадзенне, гэта калi праца з’яўляецца i хобi, i любiмай справай. У маiм выпадку так i ёсць. Футбол - гэта тое, чым мне падабаецца займацца.

- Ты - асноўны iгрок маладзёжнай зборнай Беларусi. Як правiла, лепшыя яе прадстаўнiкi становяцца членамi i нацыянальнай зборнай.
- Гэта мара любога футбалiста - аказацца ў нацыянальнай зборнай. Асабiста я бачу толькi адно выйсце - працаваць i яшчэ раз працаваць. Ставiць перад сабою мэты, што раз больш складаныя, i спрабаваць дасягнуць iх. Напрыклад, у гэтым сезоне ўжо трэба выходзiць на новы ўзровень. У той жа час да асновы нацыянальнай зборнай яшчэ шмат поту трэба пралiць на трэнiроўках.

- Як ацэнiш апошнiя матчы маладзёжнай i нацыянальнай каманд?
- Малдова нечакана стала цяжкiм сапернiкам для «маладзёжкi». У двух матчах з iмi мы страцiлi 6 ачкоў: прайгралi i дома, i ў гасцях. А вось з iтальянцамi правялi добры паядынак, маглi i перамагчы. Цяпер застаецца выйграваць усе астатнiя матчы. Каманда ў нас добрая, мы здольныя на гэта. Але цяпер ужо не ўсё залежыць ад нас, але i ад таго, як згуляюць сапернiкi.
А вось нацыянальнай зборнай, лiчу, не шанцуе. Плюс не заўсёды на нашым баку i каляфутбольныя падзеi. Маю на ўвазе дрэнны стан газона ў Малдове.

- Ты са спартыўнай сям’i?
- Не зусiм. Дакладней, зусiм не. Раней бацькi ўвогуле не цiкавiлiся спартыўнамi падзеямi. Ёсць у мяне малодшы брат, але яго цiкавасць да футбола абмяжоўваецца гульнямi ў двары. У свае 14 ён больш цiкавiцца дзяўчатамi, чым футболам.

- А ты чым займаешся, калi выпадае свабодная хвiлiнка?
- Люблю хадзiць у кiно, гуляць у бiльярд з сябрамi, часам ездзiм за горад... Можна сказаць, выкарыстоўваю магчымасцi, якiя дае сталiца любому маладому чалавеку. Галоўнае, каб усё гэта не шкодзiла майму гульнявому тонусу i не ўплывала на маё выступленне ў камандзе. Добрага патрошку.

- З кiм з каманды сябруеш?
- З МТЗ-РIПА? У нас вельмi дружны калектыў, няма падзелу на «маладых» i «старых». Найлепшыя адносiны ў мяне з Арцёмам Канцавым, Аляксандрам Былiнам... Вось нядаўна прыехаў Алег Страхановiч, з якiм знаёмы яшчэ па БАТЭ. Тэлефануем адзiн аднаму, часам выходзiм куды-небудзь усёй кампанiяй.

- Кажуць, сябра можна распазнаць у суседзе, якi жыве разам у гасцiнiчным нумары на зборах.
- У мяне гэта Алег Попель. Тут i расказваць не трэба. Сусед. I гэтым усё сказана.

-Твае равеснiкi мiнулым летам «штурмавалi» ВНУ краiны. Сам не спрабаваў?
- Не атрымалася. У сэнсе: спрабаваў, але не паступiў. Падаваў дакументы ў педунiверсiтэт iмя Танка на факультэт менеджменту спорту i турызму, але «завалiў» бiялогiю. (Гэты факт у чарговы раз парушае традыцыйнае меркаванне, што спартсменам ва унiверсiтэтах жывецца лёгка. -Заўв. аўт.) Трэба сказаць, i магчымасцi добра падрыхтавацца не было. Памятаеце, у чэрвенi, падчас iспытаў, былi матчы «маладзёжкi», ды нацыянальны чэмпiянат быў у самым разгары.

- Ты нарадзiўся i вырас у Мiнску. Вялiкi шумны горад не «напужае»?
- Не, нармальна. Дзе б я нi быў, нiчога лепшага за Мiнск не бачыў. Чысты, утульны... Усё, што трэба, ёсць. Расказвалi толькi, што на Дзень горада ад чысцiнi не засталося i следу. Але калi б мне далi на выбар Мiнск цi Масква - абраў бы нашу сталiцу. Мiнск - мой горад.

- Футбалiсты лiчацца матэрыяльна забяспечанымi людзьмi. На што любiш трацiць грошы?
- Падабаецца прыгожа апранацца, назiраю за навiнкамi ў свеце моды. З дзяўчынай схадзiць куды-небудзь - таксама «за так» не атрымаецца. Бацькам дапамагаю, калi-нiкалi i «малому» што-небудзь перападае...

- Любы чалавек плануе сваю будучыню. Аб чым марыш ты?
- Перш за ўсё, стаць добрым футбалiстам. Зайграць у моцнай камандзе i выйграць з ёю ўсе турнiры, у якiх будзе ўдзельнiчаць. У такiм разе можна будзе спадзявацца i на месца ў нацыянальнай зборнай... Адным словам, пакуль што ўсе мае мары звязаны с футболам.